جانبازی؛ ارزنده ترین و زیبا ترین یادگار دوران دفاع مقدس برای جانبازان است
جانباز و ایثارگر ملاردی، جانبازی را ارزنده ترین و زیبا ترین یادگار دوران دفاع مقدس برای جانبازان دانست که مُهری طلایی بر دفتر تاریخ زندگی‌شان است.
محمدحسین ماله‌میر، جانباز و ایثارگر دوران دفاع مقدس، ضمن معرفی خود گفت: «من متولد مهر ماه سال ۱۳۴۹ و زاده شهرستان ملارد هستم. به علت تغییر شغل پدرم به تهران رفتیم و آنجا بزرگ شدم. در ماه‌های آخر تحصیلم، با شروع حملات موشکی مدارس تعطیل شد و همکلاسی‌ها به جبهه اعزام می‌شدند. به واسطه بسیج، در دوره‌های آموزش نظام شرکت کردم و به جبهه رفتم.»
ماله‌میر ادامه داد: «محل خدمت من کردستان بود. در گردان شهدا خدمت کردم و تقریبا هفت ماه در جبهه بودم. بهترین دوران زندگی من در جبهه گذشت. درس شجاعت و حق‌طلبی را آنجا آموختم و پشت سنگرهای خاکی، شجاعت و شرافت را یاد گرفتم.»
وی در مورد انگیزه‌اش برای شرکت در جنگ گفت: «وقتی می‌دیدم همسن و سالانم به جبهه می‌روند، احساس مسئولیت می‌کردم. وضعیت کشور ایجاب می‌کرد که همه مردم همکاری کنند. من به عنوان جوانی ایرانی و شیعه، تصمیم گرفتم به جبهه بروم و از خاک وطنم دفاع کنم.»
ماله‌میر افزود: «خانواده‌ام ابتدا با اعزامم مخالفت کردند و از من خواستند بمانم، اما احساس مسئولیت نسبت به خاک ایران مرا به جبهه کشاند. گریه‌های مادرم هرچند سخت بود، اما این تعهد به کشورم بود که تصمیمم را تقویت کرد.»
جانباز ملاردی در مورد جراحات جنگی خود گفت: «من جانباز شیمیایی جبهه‌های غرب هستم. از همان روزهای اول مجروحیت، نتوانستم یک نفس عمیق بکشم و چشمانم دیگر توان سابق را ندارند. در یکی از عملیات‌ها دو انگشتم را از دست دادم. به جبهه رفتم تا به درجه شهادت نائل شوم، اما لایق آن نبودم. اکنون به عنوان جانباز زندگی می‌کنم و از آثار جانبازی در کنار هم‌رزمان شهیدم یاد می‌کنم.»
وی در پایان گفت: «جانباز بودن ارزنده‌ترین یادگار دوران دفاع مقدس است. من تحصیل را رها کردم تا در جبهه درس آزادی و شجاعت را بیاموزم. امروز این جراحت‌ها مهر طلایی بر تاریخ زندگی‌ام است و با افتخار می‌گویم ‘من یک جانبازم’.”
انتهای پیام/
